VAROLUŞUN SESSİZ ŞARKISI

 

Bir soru doğar sessizce zihnimde,  
Neden varız, nereye gider bu yol?  
Zamanın kumlarını akarken avuçlarımda

Anlam ararım kırların yamaçlarında.

Her adım bir bilmece,

her nefes bir muamma,  
Gökyüzüne bakarken, 

Küçük bir cisim olduğunu sanma.

Sen de bir parçasın bu sonsuzlukta,  
Küçük bir nokta ama bir bütünün içinde dev bir ayna.

İyilik nedir, kötülük nerede başlar?  
İnsan, kendi gölgesiyle savaşırsa

Ruhu canlanmaya başlar.

Sevgi bir çiçekse, nefret dikenidir,  
Aynı kökün dalları, bu toprağın sihridir.

Elin teriyle sulanmazsa

Solmuş aşkın şerridir

Özgürlük bir rüya mı, yoksa bir yanılsama mı? 
Zincirlerimiz düşüncelerimizde saklı.

Sorgularımız boşunaysa

Bulunmaz kim haksız kim haklı 

Ve ölüm, o büyük bilinmez,  
Bir sonsa eğer düz yoldan gidilmez.

Ruhumuz, evrenin ritmiyle dans ediyorsa, 

yürü, sor, düşün, hisset,  
Varoluşun sessiz şarkısında kendini kaybet  
Çünkü her birimiz, bu büyük bilmecede,  
Hem öğrenciyiz, hem de öğretmen.

               Medin Üçkan